Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2009

Γιά τη Μάνα Παναγιά, Ελλάδα..

Η ΛΥΠΗΜΕΝΗ

Στην πέτρα της υπομονής
κάθισες προς το βράδυ
με του ματιού σου το μαυράδι
δείχνοντας πως πονείς

κι είχες στα χείλη τη γραμμή
που είναι γυμνή και τρέμει
σαν η ψυχή γίνεται ανέμη
και δέουνται οι λυγμοί

κι είχες στο νου σου το σκοπό
που ξεκινά το δάκρυ
κι ήσουν κορμί που από την άκρη
γυρίζει στο καρπό

μα της καρδιά σου ο σπαραγμός
δέ βόγκηξε κι εγίνη
το νόημα που στον κόσμο δίνει,
έναστρος ουρανός.

Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ